The Rhythm Of Your Heartbeats

Chapter 6

Pagkatapos ng pag uusap namin ni mama nung gabing 'yun ay naging tahimik siya bigla. Wala siya sa sarili kinabukasan. Nakalimutan din niyang magluto ng breakfast namin kaya ako nalang ang nagluto kahit alam 'kong male-late kaming dalawa.

"Wala naman siguro akong nasabing hindi maganda kahapon diba?" tanong sa 'kin ni Oliver. Kanina pa siya nangungulit sa 'kin tungkol do'n.

Nandito kami ulit ngayon sa library. May quiz kami mamaya kaya nagre-review kaming dalawa ngayon.

Umirap ako, "Wala" sagot ko. Dinikit ko ang sticky note sa libro.

He sigh, "She looked like she saw a ghost"

"Ang panget mo kasi" bulong ko pero alam 'kong narinig niya 'yun.

"Don't worry, ikaw rin naman" he grinned then continue reading his book.

Tinapunan ko siya ng masamang tingin pero hindi na niya ako pinansin dahil nakatuon na ang pansin niya sa libro. Inayos niya ang eyeglasses niya saka sya humilig sa upuan habang hawak hawak ang libro sa isang kamay.

I was about to do my own thing when a girl caught my attention. She's not with her friends, siya lang mag-isa. Nakakunot ang kaniyang noo habang may hinahanap sa shelf. Izaiah Nazneen Santos wearing a simple pink dress with a cute cardigan. Her wavy brown hair was in a bun, making her look cute. Opposite sa attitude niya.

She was obviously in a hurry.

After a couple of minutes, nakita na niya ang hinahanap niya. Pero nanlaki ang mata ko ng bigla siyang humarap sa gawi ko. Kitang kita ko kung paano siya nagulat pero panandalian lang din. I gulped.

Not a good idea.

I was about to look away pero nakita 'kong inirapan niya ako bago siya lumisan. I gasped. Why does she looked..... cute. And intimidating at the same time.

"Are you okay?" si Oliver

I nodded

"Busy ako" utal ko bago siya tinignan. Nilihis ko ang paningin ko sakaniya papunta kay Izaiah na kakalabas lang ng library.

She's still the same. Except the fact that she's not friends with me anymore. Plus iba rin ang trato niya sa 'kin kumpara noon. She treated me like an enemy now while she treated me like a real sister back then.

But it's all in the past. I can't do anything.

Tinignan ko ulit si Oliver. Kakalingon niya lang sa banda kung saan ako nakatingin kanina. Tumaas ang kilay niya. Nagtataka.

"May pogi?"

"May shawty" sabi ko. Kumunot ang noo niya pero hindi ko na siya pinansin.

-----

I was busy doing my assignments when I heard a small knock on my door. It's already 10pm at katatapos ko lang gawin ang isa 'kong assignment.

"Anak?"

"Ma?"

Nilingon ko ang pintuan kung saan nakatayo si mama. She smiled. Pumasok siya at agad na umupo sa kama ko. I stopped doing my thing and give her my full attention.

"Yes? May problema ba, mama?" I asked. Tumayo ako at lumapit sakaniya.

Umiling siya, "Nope. I just want to know how your day went" she kissed the top of my head. I sigh

"As usual, you know, assignments there and plates here. Nothing pretty much but I'm okay. I can handle things naman. I also eat on time and staying myself hydrated kaya no need to worry" sagot ko ng may ngit sa labi