ព្រឹកនេះជុងហ្គុកក្រោកលឿនមែនទែន នាយរៀបចំខ្លួនលឿនៗដើម្បីទៅទទួលសំណព្វចិត្ត សូម្បីបាយព្រឹកក៏មិនបានញ៉ាំផង
"សូមអញ្ជើញបាទ លោកម្ចាស់តូចគូរដណ្តឹង" ជុងហ្គុកបើកទ្វាចាំទទួលថេហ្យុងទៅធ្វើការ ចង់ប្រាប់ថានេះគឺលើកទីមួយហើយ មានអារម្មណ៍រំភើបខ្លាំងៗ
"អរគុណ"ថេហ្យុងចូលឡានញញឹមអរគុណនាយ
"លោកមកព្រឹកណាស់ មានញ៉ាំបាយនៅ"
"នៅទេ"
"លោកកុំឧស្សាហ៍អត់បាយពេក មើលចុះស្រកសាច់ខ្លាំងណាស់"
"នេះបងថេយ៍បារម្ភខ្ញុំហ៎ "
"មនុស្សស្រលាញ់មិនអោយបារម្ភ"
"អូយ.ហេតុអីពិភពលោកខ្ញុំក្លាយជាស៊ីចម្ពូបែបនេះ" ជុងហ្គុកនិយាយហើយថេហ្យុងក៏សើច
"បងថេយ៍ហា.."
"ហឹម?"
"ខ្ញុំស្រលាញ់បង"
"ដឹងហើយ"
"អត់និយាយមកវិញទេហ៎"
"និយាយអី?"
"និយាយថាស្រលាញ់ខ្ញុំ"
"ស្រលាញ់ខ្ញុំ"
"ហួយ..បងថេយ៍"
"យ៉ាងម៉េច?"
"បងស្រលាញ់ខ្ញុំអត់"
"ស្រលាញ់"
"តែមួយមាត់ហ្នឹង?"ជុងហ្គុកធ្វើមុខអន់ចិត្ត
"ខ្ញុំស្រលាញ់លោក" ថេហ្យុងធ្វើសម្លេងធុញបន្លប់ការអៀន
"អត់ពិរោះសោះ"
"ចង់បានបែបណា"
"អូនស្រលាញ់បង"
"អត់ទេៗ អត់យាយទេ"ថេហ្យុងគ្រាន់តែឮហើយព្រឺសម្បុរខ្ញាក់តែម្ដង និយាយអត់ចេញទេ
"លឿនឡើងបងថេយ៍ ខ្ញុំចង់ស្ដាប់ លឿនឡើងៗ" ជុងហ្គុកពេបមត់រំអុកគេ ដូចកូនក្មេងទាទិញនំ
"បានៗ ខ្ញុំនិយាយ...ស្ដាប់អោយច្បាស់ណាខ្ញុំនិយាយតែម្ដងហ្នឹងទេ"ថេហ្យុងនិយាយជុងហ្គុកក៏ងក់ក្បាលត្រៀមញញឹម
"អូន...អូនស្រលាញ់បង "ថេហ្យុងនិយាយឡើងលឿនហើយខ្ទប់មុខចុះព្រោះតែអៀន គេអៀនមែនទែនមិនដឹងហេតុអី
YOU ARE READING
💗អ្នកមកក្រោយ💗(ចប់)
RomanceTae: ក្នុងមួយជីវិតនេះ គឺអូនសំណាងជាងគេដែលបានជួយបង បងប្រៀបដូចជាកាដូដែលព្រះប្រទានអោយអូនចឹង ចន ជុងហ្គុក Joen Jungkook Kim Taehyung
