12- Kirsteen
"Kirsteen, umuwi ba si Kuya kagabi?" nag-aalalang bungad ni Auntie Marivic kinabukasan habang nagtutupi ako ng mga damit.
"Upo. Pero alas onse na ata iyon. Bakit niyo po natanong?"
He wasn't drunk last night when he came home. Pawisan at kabado siya nang pinagbuksan ko ng pintuan. That signified something perilous and I didn't know what to do.
"Nagtataka ka siguro bakit ako nandito. Pero may napapansin akong hindi maganda sa Papa mo."
She sat down. As if her knees went wobbly. Nawalan ako ng lakas. Anxiety was raging inside of me.
"Hindi ko po alam ang gagawin ko Auntie..."
Hinimas niya ang buhok ko. "Huwag kang mag-alala. Kakausapin ko si Kuya mamaya kapag gising. Tawagan mo ako."
"Sige po..."
"Uuwi muna ako. May niluluto kasi ako..."
She walked out of our house. I continued folding our clothes. My thoughts that were buried rose up like a weight of a train. Is it possible that my father was doing something illegal? Hindi ko alam ang gagawin ko kapag totoo ang hinala ko.
Hindi ko natapos ang mga household chores na gagawin sa umagang iyon. Nagtagal ang isipan ko tungkol doon hanggang nakabalik si Auntie Marivic.
"Sa Maynila ka ba magkokolehiyo? O gusto mo pa din dito sa Mindanao?" untag niya nang naabutan niya akong nakatulala.
Siya pa mismo ang tumapos sa natitirang damit na tutupiin ko. Nilagay niya iyon lahat sa laundry basket pagkatapos.
"Wag kang mag-aalaga kay Papa, Auntie. Kung sa maynila ako magkokoloheyo. Mahihirapan ako. Mas convenient na rin dito. Makakauwi ako tuwing biyernes ng hapon."
Aunt Everly hadn't open it about me going to college in Manila. That would be most likely after a month. Masyadong seldom lang kami na nakakapag-usap.
She sighed heavily. "Iwan ko ba kay Kuya mukhang wala na atang balak magbago. Ako tuloy nahihiya sa mga bisyo niya. May bisyo din naman ako pero hindi ko naman binabalewala ang mga anak ko."
Umusog siya at kinuha ang kamay ko. Pinatong niya iyon sa kanya.
"Kaya ikaw Kirsteen, huwag kang mamili ng lalaking lasinggero. Hindi kayang tumayo sa sariling paa. Kasi tayong mga babae ang laging dehado kapag may ganyang klaseng lalaki sa buhay natin."
I absorbed the words she said. I nodded upon realizing that there's no romantic about staying with a drunkard who wouldn't dare change himself. My mother did that to my father. She stayed with him even sometimes he showed his stubborn addiction.
"Ako itong nahihiya kay Kuya. Ama mo siya. Siya dapat ang nag-aalaga sayo."
"Malaki na po ako."
I had to be responsible for us. No one would look after my father but me.
"Kahit na! Kailangan mo parin ng gabay at pagmamahal ng isang ama. Naku talaga si Kuya! Ang sarap suntukin sa mukha at ng magising sa realidad!" She blurted out that she had to let go of my hand.
I didn't respond to that. I found it unnecessary since she was the only who could talk to my father like that. I couldn't even raise my voice to him.
"Wala ka bang ibang pagkakaabalahan ngayong summer na?" she altered the subject.
"Simbahan, bahay at sa Mansion nila Bonita siguro ang takbo ng summer ko po..."
Sa Tattoo Parlor, beaches at sa R.R Oasis. I added in my mind.
